Róża WINTERFELL (Rojewski)

Róża WINTERFELL (hod. Łukasz Rojewski) to róża pnąca, mieszaniec Rosa x kordesii. Barwa kwiatów: moreloworóżowa
Wielkość kwiatów – Ø 10 cm
Rodzaj kwiatów: półpełne peoniowate
Zapach ++++
Pora kwitnienia: Powtarza kwitnienie VI-XI
Wysokość/szerokość krzewów: 250 – 320 cm

Mrozoodporność: Całkowicie odporna na mrozy.

Zaliczona do serii ‘Heavy Beauty Roses’.
Ta róża zadowoli wszystkich. Radosna, pełna wigoru o dużych kwiatach.

Wyjątkowa odmiana łącząca wszystkie zalety: zapach, mrozoodporność, wielkość kwiatów i wielokrotne kwitnienie!

Rosa roxburghii f. normalis

Rosa roxburghii f. normalis to bardzo ciekawa dzika róża (gatunek) – jej owoce są duże i owłosione, przypominają kolczaste kasztany. Stąd też jej inna nazwa Chestnut Rose. Miąższ owoców zawiera kilka razy więcej witaminy C (do 2400 mg/100g) i witaminy P (do 12900 mg/100g) niż inne owoce.

Rosa roxburghii normalis
Rosa roxburghii normalis

Charakterystyczna dla roxburghii jest łuszcząca się kora. Starsze okazy mogą pochwalić się pędami tak grubymi jak gałęzie niejednego drzewa. Chestnut tworzy duże, pojedyncze, o delikatnym zapachu kwiaty o średnicy do 10 cm. Kwitnie na różowo w maju, czerwcu, ale nie powtarza kwitnienia. Krzew dorasta do ponad 2 metrów. Jest polecany do sadzenia na terenach leśnych, ponieważ dobrze toleruje zacienienie i słabe gleby. Jej zaletą jest całkowita odporność na choroby i wyjątkowa mrozoodporność. Warto wykorzystać ją przy założeniach parkowych i w ogrodach naturalistycznych.

Rosa roxburghii normalis
Rosa roxburghii normalis

Rosa roxburghii na naturalnych stanowiskach rośnie w Chinach, a w Polsce można ją zobaczyć w Ogrodzie Botanicznym UAM w Poznaniu (odkryta przez Carla Johanna Maximowicza i E.H. Wilsona).

Zdjęcia i tekst: Katarzyna Biegluk

Rosa sweginzowii Macrocarpa

Rosa sweginzowii Macrocarpa – róża dzika, botaniczna, wyselekcjonowana odmiana w Sangerhausen przez Vogla. Krzew parkowy, rozłożysty, bardzo duży do 5 m wysokości. Nie wybredny co do stanowiska i gleby.

Kwitnie w czerwcu, kwiaty pięciopłatkowe, różowe. Pędy mocno kolczaste.

Największą ozdobą tej róży są wielkie owoce szupinkowe w kształcie buteleczek, w kolorze intensywnie czerwonym. Krzew w ciągu lata jest dosłownie oblepiony owocami. Można je przetwarzać w kuchni na dżemy, powidła i nalewki.

Rosa sweginzowii Macrocarpa
Rosa sweginzowii Macrocarpa

Rosa sweginzowii Macrocarpa
Rosa sweginzowii Macrocarpa

Rosa sweginzowii Macrocarpa
Rosa sweginzowii Macrocarpa

Róża angielska William Shakespeare

Róża angielska William Shakespeare

Hodowca: David Austin.

William Shakespeare
William Shakespeare

Czerwono purpurowe, pachnące, pełne kwiaty rozetowe. Wysokość krzewu 150 cm. Czasem choruje na plamistość. Dobrze rośnie w lekkim półcieniu, osłonięta przed palącym słońcem. Odporna do strefy 5b.

 

Cięcie róż

Cięcie róż jest jedną z najważniejszych prac pielęgnacyjnych. Aby odpowiednio przyciąć naszą różę musimy znać charakter jej wzrostu i kwitnienia. Podstawowym kryterium jest kwitnienie jednorazowe lub wielokrotne.

Kiedy ciąć róże wiosną? – umowny termin w zależności od rejonu to czas kwitnienia forsycji. Zapewne za zachodzie kraju będzie to koniec marca a na wschodzie około 2 tygodnie później, w połowie kwietnia.

W naszym klimacie róże powtarzające kwitnienie przycinamy wiosną po 1-2 tygodniach od zdjęcia okrycia zimowego, gdy łatwo już odróżnić przemarznięte pędy od żywych. Pędy przemarznięte mają barwę czarną, wyraźnie odznaczającą się od zielonych pędów żywych.

Górny pęd żywy (zielony), dolny przemarznięty (czarny)

Wycinamy najpierw wszystkie pędy martwe, stare, chore i krzyżujące się oraz zagęszczające wnętrze krzewu. To ogólne zasady cięcia dla wszystkich róż. Dalsze cięcie zależy od gatunku, rasy czy odmiany.

Zasady cięcia róż powtarzających kwitnienie:

– róże okrywowe, rabatowe powtarzające przycinamy nad 5-8 oczkiem licząc od podstawy, w zależności od siły wzrostu krzewu. Im więcej pozostawimy pąków, tym szybciej i obficiej zakwitną krzewy ale kwiaty będą mniejsze. Im mocniej przytniemy, tym kwiaty będą większe ale zakwitną nieco później. Słabe krzewy, o cienkich pędach tniemy zawsze mocniej;

róże miniaturowe przycinamy nisko na 3-5 oczek od podstawy;

nisko przycięta róża miniaturowa na 3-5 oczek

róże herbatnie, wielkokwiatowe przycinamy nad 2-6 oczkiem od podstawy;

róże krzaczaste, parkowe przycinamy lekko, skracając do 1/3 długości pędów, utrzymujemy kształt krzewu;

róże pnące – pędów głównych nie skracamy; pędy boczne przycinamy nad 3-5 oczkiem.

róże pienne (sztamowe)– przycinamy zwykle krótko na 3-5 oczek, wg metody cięcia danej odmiany.

Róże niepowtarzające kwitnienia (głównie blisko spokrewnione z dzikimi, ramblery) tniemy dopiero po kwitnieniu w czerwcu/lipcu wycinając u podstawy najstarszy pęd i skracając pędy boczne, które przekwitły.

Róże dzikie, botaniczne nie wymagają corocznego cięcia. Możemy jedynie usunąć pędy połamane np. przez śnieg, chore lub niesfornie rosnące i zaburzające ogólny pokrój  krzewu.

Rosa rubrifolia (glauca) – Róża czerwonawa

Rosa rubrifolia (glauca)  – Róża czerwonawa

Rosa glauca
Rosa glauca

Pochodzi z Europy Środkowej i spotykana jest też w Karpatach. W Polsce roślina uprawna i dziczejąca. Krzew osiąga 2-2,5 m wysokości, ma pędy czerwonawe z cienkimi kolcami. Najciekawsze ma liście: sino-niebieskie, drobne, dekoracyjne cały sezon. Kwiaty małe, pojedyńcze, różowe z jaśniejszym centrum i żółtymi pylnikami. Kwitną w czerwcu-lipcu. Po kwitnieniu licznie zawiązują się kuliste owoce, lekko spłaszczone o barwie szkarłatnej. Krzewy wytrzymują półcień i słabsze gleby. Poleca się ten gatunek na żywopłoty, solitery lub rabaty mieszane. Nie wymaga przycinania, tylko prześwietlania. Zupełnie odporny na mróz w polskim klimacie.

Rosa glauca
Rosa glauca
Dekoracyjna róża głównie ze względu na liście i owoce! Godna polecenia tym bardziej, że jest zupełnie mrozoodporna. Polecam do ogrodów w stylu naturalistycznym i na rabaty mieszane, swobodne nasadzenia.

Rosa glauca - owoce
Rosa glauca - owoce

Róża Golden Eye Cover

Róża Golden Eye Cover (Poultc014)

Golden Eye Cover

Hodowca: Poulsen, róża miniaturowa / okrywowa.

Wysokość i szerokość ok. 40-60 cm;

Żółta, półpełna, wielkość kwiatu 5-8 cm, 15-25 płatków, lekki zapach.

Kwitnie w dużych pękach wyglądających, jak małe bukiety. Ma dobrą odporność na choroby. Jest idealna na obwódki i do donic na tarasy. Dobrze znosi mrozy! Wystarczy okryć ją kopczykiem na zimę.

Jak większość róż okrywowych warto sadzić ją w miejscach przewiewnych, dobrze nasłonecznionych aby uniknąć mączniaka. Golden Eye Cover rośnie u mnie w ogrodzie od kilku sezonów. Jest zdrowa i kwitnie bardzo obficie przez całe lato. Malutka ale bardzo wdzięczna różyczka!

Golden Eye Cover

Rośnie z brzegu rabaty w towarzystwie trzmieliny japońskiej Emerald’n Gold oraz dzwonka Poszarskiego.

Golden Eye Cover

Golden Eye Cover

Połączenia kolorystyczne róż i innych roslin.

Często zastanawiam się jak najlepiej zestawić ze sobą rośliny. Jak dobrać je kolorami czy formą kwiatów i liści. To niekończące się pytania przez całe życie ogrodnika 🙂

Na pewno ciekawe będą zestawienia kontrastowe:

-żółty z fioletowym,

-pomarańczowy z niebieskim,

-czerwony z białym,

czy różowy z fioletowym.

Można również obsadzać rabaty w jednobarwnej tonacji dodając tylko zieleń jako uzupełnienie.

Poniżej kilka zestawień dla przykładu.

Róże: Heritage, Abraham Darby, Fisherman’s Friend i Eden Rose oraz powojnik Generał Sikorski:

Rabata kremowo-żółta: róże: Chopin, Golden Showers, Barock, Candlelight i ostróżki bylinowe:

Rabat różowa: Róże: Pirouette, Bonica 82, First Lady, Sweet Cover i The Fairy.

Rabata mieszana: róże Abraham Darby, White Meillandina, powojnik Anita, dzwonki brzoskwiniolistne i ostróżki bylinowe:

Rabata biało- różowa w odcieniach porcelany:

róże: New Dawn, Aspirin-Rose, Herkules, White Meilladnina, Iceberg Climbing, powojnik Multi Blue:

Kulkowanie róż

Kulkowanie róż  jest sposobem na wytworzenie bardzo dużej ilości kwiatów na krzewie .
Polega na przyszpileniu pędów do ziemi, w ten sposób jakbyśmy chcieli zrobić z nich odkłady. Po kilku latach, gdy róża wytworzy kilka szkieletowych /głównych pędów, wyginamy je łukowato na zewnątrz krzewu i przyszpilamy do ziemi, tworząc jakby kopułę/kulę. Na wygiętych pędach wyrosną boczne krótkie pędy zakończone masą kwiatów. Powstanie jakby kwitnąca kula z krzewu.
Najczęściej kulkujemy róże historyczne, piżmowe, wiotkie parkowe oraz te, których pędy łatwo dają się wyginać.

Szkic poglądowy na zdjęciu:
czerwone kreski- wygięte pędy główne;
żółte- przyszłoroczne krótkopędy które zakwitną w czerwcu;

kulkowanie róży
kulkowanie róży